"Co robią uczucia?" zachwyt nad tym, co w nas mieszka

 

Jakiś czas temu popularne było wyrażenie "ten uczuć,  gdy...". Uczucie nie było nazwane, było określone sytuacją lub wrażeniem. Tina Oziewicz uczucia nazywa i charakteryzuje, pokazuje co robią i jak żyją. Aleksandra Zając rysuje.Uczucia z książki nie są ani ładne, ani brzydkie, niektóre są słodkie i sympatyczne, inne budzą strach, niechęć. Mieszkają w nas i wszystkie znamy.

Siłą tej książki jest wejście w reakcje z czytelnikiem, bo tu nie ma mowy o obojętności (której nie ma też w książęce).  Opisane i narysowane uczucia nie są izolowane, trwają i włączają w swój zasięg i czytelnika, i towarzyszące tym personifikowanym uczuciom stworki i zwierzęta. Uczuciowe obrazy i teksty wywołują uczucia-gdy złość wybucha, czytelnik (w tym wypadku ja) czuje strach, gdy zadowolenie rozsiada się z herbatą w fotelu  czuje zrozumienie, gdy zachwyt biegnie pokazać nową książkę koledze, czytelnik jest równie zachwycony, bo zna tę ekscytację (WSPANIALE, że książka ma tak ważne miejsce w tej książce). 

Wiele tu dzieje się w obrazie (schowanego lęku na pierwszy rzut oka nie widać, strach koślawo udaje, że wtapia się w ogród-czy to ten sam ogród, który pielęgnuje cierpliwość?!). Równie dużo jest w metaforze słowa i znów:w rezonujących w czytelniku skojarzeniach. "Nostalgia wącha szalik", a ja czasem idę do perfumerii, by na testerze znów mieć namiastkę czyjejś obecności..."Kompleksy budują klatki"-kto nie był kiedyś przez nie uwięziony? "Nadzieja robi kanapki na drogę" chyba nie tyle z troski, co nadziei, że będą smakować, a przede wszystkim, że droga będzie szczęśliwa...i tak można dłuuuugo. Dla dzieci-by nazwać, oswoić, zrozumieć uczucia. I po to samo dla dorosłych. Choć może nawet bardziej dla nas. 

Tina Oziewicz, Aleksanda Zając. "Co robią uczucia?". Wyd. Dwie Siostry. Warszawa 2020.