"PS Kocham cię na zawsze" po drugiej stronie listu

„PS Kocham Cię” było książka, która zapewniła Cecelii Ahern miejsce w literaturze popularnej. Bo ta młoda Irlandka napisała powieść, która opowiadała o śmierci, żałobie, a jednocześnie odniosła wielki sukces, zyskała czytelniczki na całym świecie, a jej pozycję ugruntowała ekranizacja.   

Po kilku latach autorka postanowiła wrócić do historii, od której zaczęła się je złota passa. I napisała  ponownie książkę o odchodzeniu, śmierci i żałobie, ale będąca rewersem tej pierwszej… Bo o ile w "PS Kocham cię" najistotniejsze były  emocje rodziny zmarłego i to, co napisane przez bliska osobę listy dają tym, którzy przezywają żałobę, o tyle w "PS Kocham cię na zawsze"  punkt ciężkości leży po stronie tych, którzy odchodzą, a pisane przez nich listą do bliskich są ich sposobem   na oswojenie  sytuacji. Sytuacji granicznej, trudniej, zupełnie nie kojarzącej się z lekką, łatwą i przyjemną kobiecą obyczajówka. A jednak Ahern  znów sięga po ten temat i ponownie pisze książkę, która nie jest banalna, jest wzruszająca, ale nie ckliwa i nie ma w sobie przygnębiającego bólu. A za to ma pewien rodzaj zadania dla czytelnika, by ten doceniał to, co ma i tworzył ciągle nowe dobre historie i wspomnienia.  

Akcja książki zaczyna się 8 lat po śmierci Gerry’ego i 7 lat po zakończeniu historii z listami. Wydaje się, że  Holly ułożyła sobie życie i świat, ale wzięcie udziału w podcaście o historii listów oraz powstanie klubu PS Kocham cię komplikuje sytuację. Holly poproszona przez kilka umierających osób o pomoc i wsparcie w przygotowaniu listów do bliskich znów spotyka się z sytuacją odchodzenia, chorobą i wspomnieniami.  Znów staje na skaju swojego życia i nadchodzących śmierci swoich nowych znajomych.  Są wśród nich  nastoletnia matka, mężczyzna chorujący na to samo, co Gerry, starszy pan…. Praca z nimi i pomoc w przygotowaniu listów będzie wiązała się nie tylko z lepszym poznaniem każdego z klubowiczów i nietypowymi działaniami, ale także z zaakceptowaniem, że dla każdego z nich listy mogą mieć inny wymiar niż miały dla niej listy Gerry’ego. I tu następuje właśnie  zmiana punku ciężkości. 

 To książka o odchodzeniu, ale też o życiu dalej. O zachowaniu wspomnień i pamięci, ale  nie byciu więźniem przeszłości. O kolejnym etapie, o akceptacji losu i dopełnieniu  się wszystkich stanów żałoby.   Książka, która  nie jest lekka i łatwa, ale nie przytłacza i nie przygnębia. Książka, która zaprzecza temu, że obyczajówki są błahe, bo to na pewno nie jest ani chic lit ani feel good lit ;) . Ahern dopełnia plamy biografii Gerry’ego i Holly, pozwala swojej bohaterce dorosnąć i zmienić się, ale też udowadnia, że sama  przez lata pracy autorskiej dojrzała i umie zmierzyć się nie tylko z trudnymi tematami, ale i oczekiwaniami czytelników.  Dla fanów pierwszej części obowiązkowa, dla tych, którzy  szukają książek o śmierci, odchodzeniu i żałobie, także tekstów będących podstawą do działań biblioterapeutycznych to może być warta uwagi lektura!

  

Cecelia Ahern, "PS Kocham cie na zawsze". Przeł. Anna Krochmal, Robert Kędzierski. Wyd. Akurat. Warszawa  2019.