"Paryż mój słodki" ciasteczkowe korowody

"Paryż mój słodki" to propozycja akurat na karnawał, bo opowiada o ciastach, ciasteczkach, bagietkach, pralinach, babeczkach, makaronikach i wszelkich innych rozkoszach podniebienia, których autorka zażywała w Mieście Świateł. Amy przyjeżdża z Ameryki do Paryża do pracy w jednym z największych i najbardziej znanych domów mody, ale posada u Louisa Vuittona nie byłaby tak porywająca gdyby nie cukiernie, piekarnie, bistra i restauracje, w których Amy spędza wolny czas. Książka to niekończący się korowód słodkości, smaków i porównań dań paryskich i nowojorskich: najlepsze babeczki są tu i tu, naleśniki tam a tam, a czekolada ówdzie. 

Wbrew pozorom i okładkowym opisom wcale nie miałam ochoty na te wszystkie dania- choć Thomas pisze o nich ze znawstwem, wyczuwalną sympatią i znajomością tematu, nie zgłodniałam i nic mnie nawet nie ssało w żołądku:) W swej książce autorka (z zwodu dziennikarka, co widać w lekkim, felietonowym stylu) opisuje też trochę paryskie życie, ale jeśli jej wierzyć składa się ono przede wszystkim z jedzenia, choć jest także kilka socjologicznych opinii o mieście i jego mieszkańcach. Gdyby się pokusić o małą nadinterpretację można uznać, że Amy Thomas nawołuje o cieszenia się małymi, codziennymi szczęściami i docenieniem słodkich (nie tylko dosłownie)chwil. Ale mówiąc szczerze autorka pisząc o ciastkach, pisze o... ciastkach. Bez jakikolwiek (nad)interpretacji. Książka może nie do schrupania, ale jako lekka, niezobowiązujący przerywnik, takie ciasteczko do kawy, może być.

Amy Thomas, "Paryż mój słodki".  Wyd.Pascal. Bielsko-Biała  2013.