Opowiadania. Ja lubię. Zwłaszcza dziś, w epoce przegadania i nadnarracji, to świetny sprawdzian warsztatu pisarza i możliwości kreowania świata i postaci. Dlatego, skoro wysoko cenię powieści Daphne du Maurier, sięgnięcie po opowiadania były kwestią czasu.
I test został zaliczony. Groza i napięcie związane z atakiem ptaków, niepokojące tym bardziej, że świat dopiero otrząsa się z wojny i wszystko, co jest nalotem-przeraża. Powojenne wspomnienia byłego żołnierza, marzącego przez niecałe 2 dni o życiu z piękną bileterką z kina, która lubi cmentarze. Obrazek o znudzonej pięknej żonie, flirtującej z fotografem o zapalczywej wrażliwości. Historia starego, który nie ma już dzieci, a przecież miał i zmienił się w.... to trzeba doczytać. Opowieść o wdowcu, który po śmierci żony widzi jej postać w ogrodowej jabłonce i cały czas tkwi w jej pętach. Tajemnicza historia kobiety, która daje się porwać górze Monte Verita
Historie mniej lub bardziej realistyczne, osnute mgłą wyobrażeń i niedopowiedzenia, zostawiające czytelnika z leciutkim pytaniem o to, co właśnie przeczytał. O prawdę historii, zło w człowieku, sen i jawę.
Du Maurier po raz kolejny udowadnia, że umie pisać. Opowiadania napisane lata temu wciąż trzymają w napięciu. Bohaterowie są jacyś (a to już bardzo dużo w krótkiej formie). Jest narrator pierwszo i trzecioosobowy, a także forma monologu wypowiedzianego, więc formalnie nie jest nudno. I jest to, czego oczekuję od autorki-aura, klimat i zaskoczenie. Nawet, jeśli to zaskoczenie jest otwartym zakończeniem, brakiem "wielkiego bum" i "aż tu nagle", które autor z mniejszym doświadczeniem dopchnąłby kolanem, a wytrawna Daphne serwuje z błyskiem przewrotności i pewnością, że tak będzie lepiej. Bo może jeszcze coś się odezwie w trzepocie skrzydeł, opowieści w pubie i wspomnieniach z gór.
Więcej o książkach autorki:
Daphe du Maurier "Ptaki i inne opowiadania". Przeł. Marek Cegieła. Wyd. Albatros. Warszawa 2023.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz